In juni 2004 maakte Nederland kennis met Rolando Villazón toen hij de
titelrol zong in Verdi's Don Carlo bij De Nederlandse Opera. Een
overweldigende uitvoering waarin de jonge Mexicaanse tenor, die tot dan
toe vooral uitblonk in lyrische rollen, bewees ook uitstekend te presteren
in het zwaardere spintorepertoire. Eindelijk weer een tenor van het kaliber
waarvan we dachten dat het niet meer bestond. Inmiddels is Villazón
uitgegroeid tot de grootste tenor van zijn generatie. Geen wonder dat
platenmaatschappij Virgin slechts vier jaar na zijn eerste recital-
al rijp achtte voor een verzamelalbum met hoogtepunten uit zijn
discografie. Het is een goedgevulde dubbel-
dat reikt van Puccini tot Massenet en van Monteverdi tot de zarzuela's die
hij onder leiding van Placido Domingo heeft opgenomen. Ook Verdi
ontbreekt uiteraard niet. Net als destijds in het Muziektheater excelleert
hij in krachtige topnoten om vervolgens met opmerkelijk gemak een
fortissimo terug te brengen tot een meest fijnzinnig pianissimo. De
schoonheid van zijn stem, zijn uitgekiende frasering en een perfecte
controle gaan gepaard met intense expressie en vocale kracht. Paradoxale
eigenschappen die ervoor zorgen dat hij zowel in het belcanto van
Donizetti, de vroege barokmuziek van Monteverdi als in het dramatische
verismo van Mascagni overtuigt. Viva Villazón!
Jeroen Smits
